Evli kalmak ya da kalmamak

Araştırmalar boşandıktan sonra eşler arasındaki sevgi bağının hala devam ettiğini gösteriyormuş.
Ama olmuyor işte, sevmek ve sevilmek yetmiyor bazen.
Değerli olduğunu hissetmek istiyor insan, eşinin gözünde biricik olmak istiyor.
Olmuyor.
Eksik kalan şeyleri bir bir hesaplıyorsun. Defalarca kendine bakıyorsun neyi farklı yapabilirdim diye.
Hep çıkmaz sokak, hep çıkmaz yollar.
Bir türlü mutluluğa çıkamamış ilişkin, bundan sonra çıkabilir mi?
Hep umut ettin, 5 yıl boyunca dönüp dolaşıp aynı yere gelmedin mi?
Yine de dipsiz bir kuyu işte, her tosladığın duvar daha çok acı veriyor. Acılar bitmiyor.
Ya evli kalıp acı çekeceksin, ya ayrılıp. Seç bakalım hangisini seçeceksin?
Acı çekerken de mutlu olmayı öğrendim ben. En azından ufak mutlulukları görmeyi.
Bana evliliğin en büyük katkısı bu oldu. Bir de kızlarım tabii ki.

Ayrılık üzerine birşeyler

Kızlar uzak kaldıkça özlüyor, daha çok özlüyor onu.
Ben ise gittikçe uzaklaşıyorum ondan. Kalbimdeki yeri küçülüyor. O'na bakışım değişiyor.
Ayrılık bir kor gibi. Hem de ne zaman ne kadar yakacağı belli olmuyor.
Yıllar geçtikçe daha çok acıtacak gibi.
Çocuklarımın benden ayrı bir ailesi var. İlerde eksik olabilecekleri herşeyi düşününce içim yanıyor.
Başka çarem var mıydı diye bakıyorum geçmişe?