Bazen bir rüya, eli elime gözü gönlüme değmiş
Bazen bir arkadaş, benim geçtiğim yollardan geçecek
Bazen bir konuşma, havadan sudan
Bazen bir hatıra, bir istek, bir hayal, aniden geliveren
Bana hatırlatır geçmişi
Silinip gider tüm acılar, ayrılığın sızısı
Sanki hiç yaşanmamış gibi
Yeniden başlamak ister gönül, içinde kocaman bir hayal ve onun kırıklığı
Bazen sevgi sadece bir anlam yüklemek belki karşındakine, o bilmeden
O anlamı aramak, olmayacak birinde,
Tekrar tekrar aldanmak, gönlüne...
Eski eşinle arandaki problemlerden çocuğa bahsetme ancak durumu açıkla. Biz artık birlikte yaşamayacağız, sen de bazı günler annenle, bazı günler babanla kalacaksın. Her durumda hem annen hem baban seni çok sevmeye devam edecek. Mümkünse bu günler de net olsun.
Çocuğunun sorularına cevap ver, kısa ve net ol. Bu sorular yıllar sonra bile gelmeye devam edecek.
Özellikle kız çocuğun varsa, velayet sendeyse, babasından bol bol sevgi alabilmesi için fırsatlar çıkar, çıktıkça değerlendir. İlk zamanlar bunu yapman çok zor olabilir, zamanla sen de alışacaksın. Çocuğunun babasını gönlünde yüceltmesine izin ver, hayata bu hisle tutunacak.
Gözyaşlarıyla karşılaşacaksın, hazırlıklı ol. Gitmek istemiyorum çığlıklarıyla karşılaşacaksın. Kreşe götürürken de böyle ağladı belki, gittiği yere alışınca kabullendi. Rahat ol, gitmeyi, gelmeyi, iki ev arasında mekik dokumayı, özlemle başa çıkmayı öğrenecek. Donmek istemiyorum da diyecek. Babamı istiyorum, annemi istiyorum diyecek, hep birlikte olmak isteyecek. Kısa ve net ol. Anne baba anlaşamadığı için ayrıldı, ayrılan anne babaların çocukları hem anneleriyle hem babalarıyla vakit geçirebilsin diye böyle yaparlar demek, gerekirse kanunlar bunu gerektiriyor diye eklemek yeterli.
Kendini anne-babası aynı evde olan arkadaşlarıyla kıyaslayacak. Hazır ol ve bizim şartlarımız bu şekilde, bazen bu gerekli olabilir demek yeterli.
Mümkün olduğunca çeşitli aile tipi görmesini sağla. Annesi/babası yurtdışında/şehirdışında çalışan, ebeveynlerinden birini kaybetmiş olan, büyük ailede yaşayan, tek çocuk olan, çok kardeş olan, evlat edinen... Tek seçeneğin çekirdek aile olmadığını bilmesini sağla.
Önemli olanın annesinin de babasının da onu seviyor olması olduğunu hatırlat, tabi soru geldikçe.
2,5 yaşında gidip gelmeye başlamış kızım anne sen babamla tanışmış mıydın derken, 4 yaşında ayrılığı ilk defa tadan kızım keşke daha iyi anlaşacağın biriyle evlenseydin demişti. Yaşına göre algısı farklı olacak, büyüdükçe sorular zorlaşacak. İlkine eskiden 4ümüz birlikte yaşardık, sonra ayrıldık demiştim, diğerine de o zaman sen olmazdın, senin varlığın çok değerli demiştim.
İlk zamanlar çocuğun için bir pedagogla görüşmeyi deneyebilirsin. Çocuğun ayrılıktan kendini sorumlu hissedecek, suçluluk duyacak. Ben oyun terapisinin faydasını görmüştüm. Ama daha etkili olanı kreşe başlamasıydı. Ona yeni deneyimler sunmak, ayrılıkla baş etmesini kolaylaştırmıştı.
Senin sandığından çok daha fazla aklı eriyor, evde huzursuzluk varsa, mutsuzsan, çocuğun biliyor ve hissediyor. Değişimin sana iyi geldiğini görürse o da kendini iyi hissedecek.
İlk defa çocuğundan ayrı kaldığın gün, ilk defa evleri ayırdığın günden zor olacak, ikisi bir aradaysa daha da zor olacak, evden ayrılan sensen, daha da zor. Hepsine alışacaksın, kendine zaman ver, ve bu süreçte yalnız kalmamaya çalış. İlk defa yalnız kalıyorsan yakın bir arkadaşını çağır, gelemiyorsa telefonda konuş, üzülmeye izin ver. Bu yalnızlıktan da keyif almaya başlayacaksın.
Yarı zamanlı ebeveynlik zor gelecek başlarda, evet ona da zamanla alışacaksın. Çocuğunun/çocuklarının senin dahil olmadığın bir ailesi olacak. Senden ayrı deneyimleri, bağları; belki bu kişilerin arasına yeni bir eş de eklenecek. Zorlanacaksın, yine de alışacaksın. Zaman alacak.
Bir de kitap önerisi bırakayım, mutlaka oku: Önce Çocuklar, Doğan Kitap, Anne Baba Akademisi.
3 yili devirmemin ardindan bazi arti ve eksiler belirledim kendimce. Belki birilerine yol gosterir.
Artilar:
Kimseye hesap vermek zorunda olmamak
Ozgur olmak
Kendini sevmeyi ogrenmek
Kavgalarin ev ortamindan cikmasi
Umut
Cocuklarinla gonlunce ilgilenmek
Kendi hatalarini yine kendin duzeltmek
Kadere razi olabilirsen kaybettiklerine uzulmeyi birakip elinde kalanlar icin sukretmek
Hayat tecrubesi kazanmak
Guclenmek, baska sansin olmadigi icin
Ofkeni yonlendirecek birini bulamadiginda derinlere inmeyi ogrenmek
Eksiler:
Yalnuzlik
Bagliliga Ozlem
Aska ozlem
Evlilige Ozlem
Hatiralari hayalen tekrar yasamak
O karari almasaydim nasil olurdu cevapsiz sorusunu defalarca sormak
Sucluluk, zaman zaman
Pismanlik, tabi ki gelgitler halinde
Maddi kaygilarin artmasi
Yas-inkar-kabullenememe-depresyon-kabullenme dongulerini tekrar tekrar yasamak
7/24 tek ebeveyn olmak veya 7/24 cocuksuz kalmak, her durumda desteksiz olmak
Icinde birinin esi olmayan yeni bir ben tanimak
Kendi hatalarinla yuzlesmek, aslinda o kadar da mukemmel bir es olmadigini gormek
Eski ese hak vermek, demek ki bu yuzden yapiyormus diyecek haller yasamak, kisaca kinadigin herseyi yasayarak idrak etmek
Ebeveynlikte evliyken yapmam dedigin hatalari yapmak
Alana ihtiyacin oldugunda yalniz kalamamak, cocuklari paslayacak birini bulamamak
Destege ihtiyacin oldugunda yalniz olmak, kendine suskunluktan duvarlar ormek
Geri donusu olmayan tek karari cok da saglikli dusunmedigin bir donemde verdigini idrak etmek
Tanidigin evli ciftlere imrenmek
Hayal ettigin yillanmis aska ulasamayacak olmanin verdigi hayal kirikligi ile yasamak
Yillardir alistigin, tanidigin ruhla birer yabanci olmak zorunda kalmak
Olum>hastalik>ayrilik>cocuk, kendimce zorluk siralamasi.
Keske bu dunyadaki son evlilikten cani yanan ben olsaydim, ve milyonlarca huzursuz yuva yerini mutluluga, yakinliga, aska, sevgiye, bagliliga biraksaydi... Anlamiyorum, neden iletisim kurmak bu kadar zor, konusmak bu kadar zor, isin icine evlilik girirince, hic anlamiyorum.
Herşeyin farkındaydım evlenirken, kocamın hayat arkadaşım, yol arkadaşım olması gerektiğini bilecek kadar farkında. Ama aynı zamanda korkaktım, o kişiyi bulamadığımı anladığımda bırakıp gidecek cesaretim yoktu. Bekleyecek kadar irade sahibi değildim, belki hala ergendim, yetişkin değildim. Belki hala da yetişemedim. Ama şimdi beklemeyi, umut etmeyi, sabretmeyi öğrendim. Geriye dönüp baktığımda görüyorum ki hiç öyle biri çıkmamış karşıma. Çıkar mı, bilmiyorum, ve bekleyip ne olacağını görmeye de hazırım. İyi günler ne kadar burnumda tütse de, doğru insanla olmadığı sürece bana yetmeyecek, çok iyi biliyorum.
